Teamweekend Bike team I-SEC  tijdens de Mergelheuvelland 2 daagse

Eindelijk was het zover Bike Team i-Sec maakt zich op voor zijn teamweekend. Het doel: de Mergelheuvelland 2 daagse.. De  wielrenners onder ons hadden ervoor gekozen om twee dagen  90km te gaan rijden en de mountainbikers, waaronder ikzelf de 50km.

Het was eindelijk vrijdagochtend en ik moest nog werken tot 12:45, om dan als een speer naar huis te gaan en de laatste spullen in te laden in de auto die al prop en prop vol zat met spullen. Mijn vriendin en mijn zoontje Rick hadden net zoveel zin om te gaan als ik en hop alles zat erin en we konden gaan rijden. De tomtom werd ingeschakeld op Simpelveld waar we 2 huisje hadden geboekt, maar nu begint het. Zit je lekker in de auto en rij je door de Coentunnel kijk je even in je binnenspiegel of je fiets goed vast zit…. Jaja je raad het al……… Ben ik gewoon mijn fiets vergeten op de auto te doen. “lees” ”meermalen aan de leden gezegd als grap niet de fiets vergeten he”

Dus uit de Coentunnel gekomen eerste afslag terug en snel naar huis om de fietsendrager en fiets te pakken…. De stemming zat er dus al lekker in, want ik wist dat dit het onderwerp zou worden van het weekend.

Ik kan nu wel gaan schrijven hoe we  naar Simpelveld zijn gereden,maar kan dat beter omschrijven  met file file en nog eens file.

Gelukkig waren Ricardo en Linda op tijd vertrokken en waren dan ook lekker op tijd op het park. De rest druppelde einde van de middag begin avond langzaam allemaal binnen. De kamers werden verdeeld en iedereen hielp elkaar om alles op te ruimen. Ricardo en Linda hadden voor de avond een super lekkere pasta met allerlei lekkernijen geregeld. Er was een moment van stilte door het lekkere eten die er werd geserveerd. Toen kwam het verhaal natuurlijk ter spraken over mijn fiets die ik had vergeten en was de stilte ineens weg……. Iedereen was lekker voldaan en hadden nog een gezellige avond, we spraken af dat de het ontbijt om 07:00 zou beginnen, zodat iedereen rustig kon wakker worden met koffie.

Dag 1 (zaterdag 15 september)

Het ontbijt werd verzorgd door Jessica en Paula, nou ik kan je vertellen dat je zoveel keus niet krijgt in een 5 sterren hotel. Wat was dit goed geregeld door de dames.. Iedereen ontwaakte een beetje en het besef kwam ineens dat de wielrenners 90km moesten fietsen, daarbij denkend dat het niet zoals in Zaandam en omgeving zou zijn “lees” “geen heuvels etc” Maar hier was het anders, juist meer heuvels dan plat. Iedereen pakte de nodige voedingssupplementen van Maximsportvoeding Rond 09:00uur vertrokken wij richting de startlocatie wat 25 minuten verder lag. Wat een happening bij aankomst, zoveel wielrenners en mountainbikers bij elkaar. Iedereen keek hun ogen ook uit. Na het ophalen van de startbewijzen konden we eindelijk doen waar voor we kwamen fietsen en nog eens fietsen 4 mannen en 1 vrouw gingen de 90km fietsen en 3 andere, waaronder ik de 50km mountainbiken. Rond 10:00 vertrok iedereen voor hun tocht.  Ik als mountainbiker wist ongeveer wat er te wachten stond, maar het heeft mij weer overtroffen hoe mooi en gaaf het is om hier te rijden. Voor Richard en Michael was het de eerste keer in deze omgeving en wisten totaal niet wat ze konden verwachten, maar met ze 3en hebben we alleen maar genoten, genoten en …. Oja, geklommen en geklommen wat was het super gaaf om dit te mogen meemaken. Ik kan wel door blijven tikken hoe geweldig het was etc, maar je kan het beter zelf zien (want er is opgenomen met onze gopro, zowel de wielrenners en de mountainbikers.) Video komt online op onze website

Na ruim 3:30 uur kwamen de eerst wielrenners binnen (Minnen Koopmans en Rick Kramer) niet veel later de 3 mountainbikers (Richard Winkelman, Michael Winkelman en Pascal Donker) (alle werden opgevangen door de dames en kleine Rick  die er gewoon weer stonden)De verhalen werden meteen gedeeld met elkaar en men was alleen maar vol lof over de parcours en de entourage van de MH2daagse. Het wachten was op Linda, ricardo en Rick (ja we hadden 3 tal Ricken dit weekend) we kregen al snel door via de app dat het best zwaar was en dat ieder voor zich aan het rijden was., want op eigen tempo is het beste om te fietsen. Als eerst kwam Ricardo binnen en niet veel later Linda die zich zelf verbaasde dat ze de 90km heeft gefietst. Ze vertelde zelfs dat ze het een klein beetje mee was gevallen. Nu was het wachten op de laatste. Die kwam met een glimlach binnen. Wat had iedereen een top prestatie geleverd die dag zeg. Ik zelf heb nog even met Jan van den Meer van Cyclon gesproken en heb ik een mooie deal kunnen sluiten voor een sponsoring van hun producten. (je hoort een super blije Pascal)

Iedereen was wel aan toe voor een hete douche en een lekkere BBQ. Dus snel de fietsen naar de auto’s brengen en hup naar onze huisjes toe. Daar werden de fietsen al klaargemaakt voor de volgende dag en de andere gingen lekker douchen. De hapjes en knabbels kwamen op tafel en er werd weer van alles geregeld door Jessica en Paula voor de BBQ. BBQ werd aangestoken en Ricardo nam de BBQ op zich. Vlees en kip worden lekker gebakken en iedereen was aan het smullen en de verhalen rolde over de tafel heen van mooie dingen die onderweg waren gezien tot het bijna worden aangereden door een auto tot aan de zere billen van het fietsen… Helaas konden Ricardo en Linda maar 1 dag meefietsen en tegen 23:00 uur besloten ze ook om lekker naar huis te gaan. De rest bleef nog even hangen, maar vonden het ook wel mooi geweest en we gingen dan ook langzaam naar bed, want de volgende morgen stond het ontbijt weer om 07:00 uur weer klaar en de 90km en de 50km.

Dag 2 (zondag 16 september)

Iedereen was er weer rond 07:00 bij het ontbijt met de nodige pijntjes en stijve spiertjes. Rik Kroeze had besloten om niet nogmaals de 90km te gaan fietsen, maar lekker hier in de buurt te gaan fietsen (toch petje af om dan alsnog 40km te gaan fietsen en de Cauberg op te gaan).

Met volle moed vertrok de rest naar de locatie waar we konden vertrekken. De dames bleven achter in het huisje en gingen alvast een beetje opruimen en de spullen klaarzetten voor de terugreis die einde middag op het programma stond. Rick Kramer en Minne Koopmans gingen weer met volle moed aan de 90km en de 2 broers en Pascal hadden weer zin in de 50km. Voor de wielrenners was het vandaag niet erg makkelijk om te rijden zo bleek naar afloop van de 90km. Slecht wegdek en veel losse steentjes maakte ze het best lastig, maar alsnog hebben ze het weer volbracht en waren ze dan ook blij om over de finish te komen. De mannen op de mountainbike hadden het vandaag iets makkelijker zo bleek. Er moest minder geklommen worden, maar dat compenseerde zich wel met steile klimmetjes en die waren echt venijnig. Al met al hadden we weer een super mooie tijd en werden de mountainbikers door enthousiaste toeschouwers onthaalt. Helaas waren de dames net te laat op locatie om de mountainbikers binnen te halen. Dat mocht de pret niet drukken en gingen nog even met ze alle iets drinken om eigenlijk daarna snel naar de auto’s te lopen/fietsen om zo weer naar het huisje te gaan. Daar aangekomen was alles netjes gemaakt door de dames en stond de bagage zo goed als klaar. Als verassing hadden de dames lekkere broodjes gesmeerd en gingen we met ze alle nog een goeie lunch eten. Dit was ook het moment dat iedereen die had gefietst ging douchen om daarna hun eigen bagage naar de auto’s te brengen om alles in te laden.

Het weekend zat er bijna op nu. Snel nog beide huisjes controleren of er niks is achtergebleven en/of alles netjes was, want we wilde graag de borg terug hebben.

Nu was het echt zover om met ze alle te vertrekken naar huis. Want we moesten toch dik 2 ½ uur rijden om weer veilig thuis te komen.

Dit weekend was voor mij een super geslaagd eekend. We hebben samen doelen bereikt die je in je eentje niet had bereikt misschien. We hebben elkaar beter leren kennen en zo is er een hecht team ontstaan, waarbij ieder zijn eigen verhalen heeft.

Met sportieve groet,

Pascal Donker